उकालीमा लड्दै हुर्कें
पहाडसँग माया बस्यो
लुकामारी खेल्दै बढे
हिमालसँग साइनो जुटयो
तिम्रो जस्तो समथर भुगोल थिएन नि हाम्रो
आज हिड्न नजानेर झगडाको मुल फुटयो ।

नाच्न सिकें उकालीमै
गाउँन थाले गित
रोदी धाउथे कहिले काही
थियो आप्mनै रित
वर्खा यामको मौसमजस्तै प्रतिकुल भयौ तिमी
अनुकुल हुँदा म बिरुवाको जरा टुटयो ।

जान्दिन थें तिम्रो भाषा
मेरो थैली बन्द किन ?
नेपाली नै बोल्न सिकें
 मेरो डाहा गर्ने किन ?
तिम्रो नजिक नाका थियो
मेरो नजिक पहाड
बन्द गर्यौ तिमीले नाका
जाने बाटो बिचमै टुट्यो ।

एकैछिनमा रिसाई हाल्ने
तिम्रो प्रवृती
हेपाहा बोली अनि बेग्लै संस्कृती
हावा पनि तातो लाग्ने तिम्रो भूमीमा
धोती लाउन नजान्दा
पहिरनमै मेल टुटयो ।

धेरै ठूलो संघर्षले जारी भाको संविधानमा
आँखा गाड्यो छिमेकीले
आन्दोलन चर्काएर
सोझा जनता मार्यौ तिमीले
बन्द गर्यौ स्कुल अनि कल कारखानाहरु
नाकाबन्दी तिम्रै कारण अनि
देशबिग्रार्ने हामीहरु ?

हेप्न खोज्ने तिमी आफै पहाडीया भनी
गुनासो नि आफैं गर्ने विभेदमा परें भनी
खोई कसरी बन्छ यो देश यस्तो पाराले ?
कहिले अन्त्य हुन्छ विभेद यस्तो पाराले ?

लौन हजुर यो देशमा यस्तो शक्ति चाहिएको छ
शोषक अनि सामन्तिको अन्त्य हुन जरुरी छ
देशलाई माया जति गर्छु तिमी पनि उस्तै गर्छौ
झगडा होइन, दुबै मिली अब विकास गर्नुपर्छ ।।